“Ik ben geboren en getogen in het Philipsdorp”, zegt Toos. “Als kind herinner ik me dat het er hier tegenover heel anders uitzag. Overal hekken en portiers. Alles was streng beveiligd en lang niet voor iedereen toegankelijk. De Verboden Stad, werd het genoemd. Mijn vader heeft jaren op Strijp‑S gewerkt. Als hij aan het einde van de dag klaar was en naar huis ging, moest hij altijd door verschillende controles heen en zich overal legitimeren. Er kwam niemand zomaar het terrein op of af. En moet je nu eens zien! Iedereen sjouwt daar gezellig rond. Er worden zelfs concerten gegeven. Niks meer besloten.” Ook buurvrouw Leny ziet dat er veel is veranderd. Maar er is volgens haar ook genoeg bewaard gebleven van vroeger. “Laatst ging ik met mijn broer naar die nieuwe bioscoop. ,,Hier heb ik nog gewerkt”, zei hij tegen me. Hij herkende de oude tegelwand, die gelukkig in tact was gebleven. Dan komen er meteen weer veel herinneringen naar boven.”
Wij vinden het leuk
om af en toe lekker
te watertanden daar
aan de overkant
Droomfabriek
De dames komen vrij regelmatig op Strijp‑S. Er is altijd wat te doen en ze zijn ook wel nieuwsgierig. “We zijn er niet dagelijks te vinden, maar we gaan er wel af en toe winkelen of wat eten”, legt Leny uit. “Zo zijn we al een paar keer naar het Veemgebouw geweest. Daar heb ik ook wel eens iets gekocht. Je kunt er veel fruit krijgen en biologische wijnen of goede kaas. Erg lekker, maar er hangt wel een behoorlijk prijskaartje aan hè. Het is daar natuurlijk allemaal veel duurder dan bij een gewone supermarkt.”
Leny, die vroeger een tennisspeciaalzaak had in de binnenstad van Eindhoven, vertelt dat ze Strijp‑S soms een droomfabriek noemt. “Ze denken daar bijna allemaal, oh leuk, ik ga een winkeltje beginnen. Maar als ze dan met beide benen op de grond terecht komen, ontdekken ze dat zo”n eigen zaak keihard werken is. Ze betalen daar volgens mij hartstikke hoge huren en moeten daarom ook hoge prijzen vragen. Sommigen snappen het wel hoor, maar er zijn er ook veel bij die na een paar maanden hard weg moeten lopen.”
Toos is vooral enthousiast over PopEi. “Ben ik helemaal weg van. Lekker eten en het personeel is daar zo geweldig, Super enthousiast en alles kan. Ik heb me ook ingeschreven op de site van PopEi. Dan krijg je regelmatig een mailtje over wat er allemaal wordt georganiseerd. Laatst hadden ze een avond met Spaanse muziek en dan ook Spaans eten. Geweldig!”
Watertanden
Hoewel ze graag op Strijp‑S komen, hebben ze weinig contact met de mensen die er wonen. “Dat heeft toch wel met het leeftijdsverschil te maken”, denkt Toos. “En die mensen zijn daar ook allemaal erg druk en op zichzelf”, vult Leny aan. “Ik zou niet weten wie daar precies woont.” De rest van het Philipsdorp heeft volgens hen al helemaal geen interesse in Strijp‑S. “De meeste mensen die hier wonen, vinden dat allemaal niet zo interessant”, meent Toos. “Klopt, het is hun stijl niet. Te hip en te creatief”, legt Leny uit. “En te prijzig ook wel”, zegt Toos.
“Wij vinden het best leuk om af en toe lekker te watertanden daar aan de overkant. Maar veel mensen hier uit het Philipsdorp vinden dat belachelijk, zo duur.” Volgens Leny gaan die mensen bijvoorbeeld ook niet naar de Dutch Design Week. “Daar hebben ze hier gewoon niet zoveel mee.”
Toch wonen er wel veel verschillende soorten mensen tegenover Strijp‑S, benadrukken de dames. “Volkse mensen, maar ook advocaten en pas afgestudeerden”, zegt Leny. “Dat is juist zo leuk hier. Jonge mensen en oude mensen. Van allerlei soorten allooi. Vind ik wel mooi.” Toos geeft aan dat er ook mensen vanuit het Philipsdorp naar Strijp‑S zijn verhuisd. “Die wonen nu in zo”n loft. Maar dat zijn wel jonge mensen hè. Dertigers voornamelijk.”
Er zit daar wel een herenkapper, die doen ook baarden en zo. Twee hele leuke jongens doen dat.
En die kunnen knippen!
Dameskapper
Of ze nog iets zouden willen veranderen aan Strijp‑S, als ze het voor het zeggen hadden? Leny denkt lang na. “Nee, eigenlijk niet. Of, ja toch. Die auto”s die altijd uren staan geparkeerd, daar voor het Eindhovens Dagblad? Die moeten weg. Er is vaak nauwelijks ruimte om er langs te fietsen. Dat parkeren zou ik daar meteen verbieden. Maar verder heb ik niks aan te merken.”
Toos heeft nog wel een klein puntje. “We wonen hier aan een prachtige laan. Een tijdje terug is deze door de ge‑ meente zelfs verbreed, met veel ruimte voor groen. Die kastanjebomen zijn toch prachtig? Ik vind het alleen jammer dat ze nu aan de Strijp‑S kant van de straat eikenbomen hebben geplant. Dat is toch raar, aan de Kastanjelaan?” En ze zou het leuk vinden als er een dameskapper aan de overkant zou komen. “Er zit wel een herenkapper, een hele goede. Die doen ook baarden en klanten kunnen daar whisky proeven en zo. Echt een uitje wordt het dan. Twee hele leuke jongens doen dat. En die kunnen knippen! Ik sta daar wel eens voor het raam te kijken. De mannen die daar binnen zitten, kijken ook allemaal heel trots. Zo mooi om te zien. Alleen een dameskapper is er nog niet. Maar verder mis ik niks hoor.”